فرشید گشتی، فعال میراث فرهنگی، گردشگری و محیط زیست شهرستان بندر هندیجان در یادداشتی نوشت: رودخانه زهره از میان شهر هندیجان میگذرد و شهر را به دو قسمت تقسیم میکند. این رودخانه یک جاذبه طبیعی و بستر فعالیتهای اقتصادی (کشاورزی، شیلات و بازرگانی) است و وجود یک پل عابر پیاده (پیادهرو) بر روی این رودخانه موضوعیست که میتواند به اتصال دو بخش شهر که توسط رودخانه از هم جدا شدهاند کمک کند، به ویژه که پلهای موجود عمدتاً ترافیک وسایل نقلیه را پوشش میدهند. ساخت یک پل پیادهرو در نقطهای استراتژیک در هندیجان ضروری است.
با توجه به عبور وسایل نقلیه از پلهای موجود در شهر از لحاظ ایمنی و دسترسی و عبور و مرور عابران از این پلها که تا حدودی برای عابران پیاده ناایمن و کم عرض است، احداث پل پیادهرو ایمنی شهری را به طور قابل توجهی افزایش میدهد. پلهای فعلی هندیجان بدیل کم عرض بودن و افزایش جمعیت شهری و ترافیک بالا در برخی ساعات شبانهروز دارای ایمنی همزمان برای وسایل نقلیه و افراد پیاده بر روی پل نیست و همین امر هندیجان را نیازمند احداث یک پل پیاده رو مختص افراد پیاده و دوچرخهسوار نموده است که شکل و نوع آن در این متن شرح داده شده است.
از لحاظ توسعه شهری و گردشگری احداث این پل پیادهرو علاوه بر تسهیل حملونقل، میتواند به عنوان یک عنصر معماری جذاب و بخشی از توسعه فضاهای کنار آب عمل کرده و به توسعه گردشگری و فضاهای شهری کمک کند و در یک تصمیم نهایی باید بر اساس تحلیل نیازهای شهروندان، مطالعات فنی و ترافیکی و برنامههای بلندمدت توسعه شهری هندیجان توسط مسئولین هندیجان اتخاذ شود.
در این طرح پل پیادهرو که با نام (پل گردشگر) طراحی و مطرح گشته و مختص عابران پیاده، گردشگران، دوچرخهسواران و افراد معلول سوار بر ویلچر است، معماری این پل از ترکیب پل ورسک و طاقچههای سی و سه پل و نمادهای کابلی پلهای مدرن و امروزی خلق و هلال پایین پل از معماری پوسته صدف نشات گرفته که شناورها به راحتی از زیر آن عبور نموده و رودخانه دچار سیلاب نخواهد شد لذا در هنگام اجرای طرح میبایست طاقچههای کوچک دو طرف کوتاهتر و جمعتر گشته و دو سر طاق هلالی پایین پل دقیقا در ساحل دو طرف رودخانه نصب و ستونهای کابلی نیز از بالا بطور دقیق بر روی نقطه دو سر طاق هلالی پایین نصب گردند.
پل در تصویر دارای سه المان سازهای مشخص است که بخش قوسی بزرگ در پایین (تزئینی یا سازهای)که فضای دهانه را به خوبی پر کرده است، بخش پایینی با طاقهای متعدد که در بخشهای کناری قرار میگیرند و اجازه عبور آب را میدهد و بخش فوقانی با کابلها و برجها که معمولاً برای دهانههای طولانی و تامین زیبایی بصری استفاده میشود.
تناسب این پل به ویژگیهای هیدرولوژیکی و ژئوتکنیکی رودخانه زهره در محل احداث بستگی دارد: بخش کابلی پل برای ایجاد دهانههای بلند با حداقل ستون در بستر رودخانه ایدهآل است، که این امر جریان آب را کمتر مختل میکند و برای مسیرهای آبی یا کشتیرانی بسیار مهم است.
از نظر مشکل طغیان و سیلاب رودخانه زهره در گذشته سابقه طغیان و سیلاب داشته است (اگرچه با احداث سد چمشیر این خطر کاهش یافته) پلهایی با دهانههای بزرگ و ارتفاع کافی برای عبور حجم بالای آب و جلوگیری از برخورد مواد شناور در هنگام سیلاب مناسب هستند و طراحی طاقی و کابلی در ارتفاع بالا میتواند این نیاز را تا حدی برآورده کند.
هندیجان یک شهر بندری- تجاری است و رودخانه زهره یک ظرفیت گردشگری است. این سبک پل با طراحی چشمگیر و مدرن میتواند ارزش بصری و نمادین بالایی برای شهر ایجاد کند. در یک نتیجهگیری کلی اگر شرایط بستر رودخانه (خاک) اجازه احداث پیهای عمیق و قوی را بدهد، این سبک پل میتواند انتخابی مناسب و شاخص برای رودخانه زهره در هندیجان باشد که مختص عابران پیاده است و ایمنی و مسیر تردد شهروندان در دو طرف را هموار میسازند و با نام پل گردشگر میتواند در روند توسعه شهری هندیجان بسیار تاثیر گذار باشد.
انتهای پیام/
نظر شما